Ik ben Ilham, maar dat is niet mijn echte naam. Liever blijf ik anoniem. In mijn leven met een psychiatrische achtergrond heb ik heel wat meegemaakt en gezien. Schrijven heeft mij daarbij altijd geholpen. Ik houd ervan om mijn gedachten en gevoelens te delen. Hieronder een paar van mijn gedichten. Wil jij misschien ook iets delen? Voel je vrij om contact met ons op te nemen: stuur een mailtje aan: Mail@zorgvrijstaat.nl Een reactie op dit bericht is natuurlijk ook mogelijk.

Onzichtbaar

Mijn pijn heeft geen geluid.

Mijn gebroken ziel geen gips.

Mijn wonden en littekens geen verband.

Mijn pijn is onzichtbaar.

Wat als …

Wat als mijn inspiratie sterft. Wat als mijn interesses er niet meer zijn. Wat als mijn fascinatie voor de mens er niet meer is… wat als niets mij meer boeit… wat als er niet meer valt te leren. Wat als ik doodga van binnen… wat als ik niet meer wil praten… als inspiratie sterft, sterf ik mee. Als mijn interesse er niet meer is ben ik er niet. Als mijn fascinatie er niet meer is ben ik er ook niet. Zonder deze dingen hoef ik niet te leven… tijdens depressies is er niets van dit alles en sterf ik duizend doden van binnen…

Tijdelijke troost

Ik ben bereid naar je te luisteren en zal niet zeggen dat het goed komt.

Ik luister alleen.

Ik wil je proberen te begrijpen.

Ik zal niet oordelen.

Ik weet dat sommige dingen niet op te lossen zijn.

Ik geef je de ruimte en probeer te begrijpen.

Ik zal er voor je zijn.

Ik zal een arm om je heen slaan.

Ik weet dat ik je verdriet niet kan wegnemen.

Ik zal er voor je zijn als je tranen wilt laten gaan, laat ze.

Ik zal ze drogen en je troosten.

Ook al is het tijdelijke troost.